Напишыце пра птушку, якая вас некали уразила. Кали гэта было? Якое у яе апярэнне? Ци мае яна сваю песню? Што вы даведалися пра яе пазней( яе прывычки, дзе гнягняззицца, куды адлятае на зиму?))Все это на бел. мове, пожалуйста)(

Некалі мяне вельмі ўразіла птушка, якую я сустрэў падчас прагулкі ў лесе. Гэта быў звычайны шпак, але менавіта тады, напрыканцы вясны, я ўбачыў яго ўпершыню настолькі блізка і змог добра разгледзець. Шпак выглядаў неверагодна прыгожа ў сваім бліскучым апярэнні: на пер’ях зелянеўся, сінеў, і нават часам з’яўляўся пурпурны бляск. Гэтыя пералівы колераў надавалі яму выгляд казачнай істоты.

Шпакі славяцца сваёй здольнасцю імітаваць гукі. Яго спеў — гэта цэлая мелодыя, якая складаецца з разнастайных гукаў, нібы сумесь шэптаў, трэлівання і цвірканя. Часам яны могуць пераймаць галасы іншых птушак, і нават звукі навакольнага асяроддзя — напрыклад, трэск галінак ці людскія гукі.

Пазней я даведаўся шмат цікавага пра шпака. Гэтая птушка лічыць за лепшае гнездавацца ў дуплах старых дрэў, але пры адсутнасці натуральных месцаў яны могуць выкарыстоўваць і шпакоўні, якія ставяць для іх людзі. Гнёзды яны будавалі з травы, пер’яў і моху, ствараючы ўтульнае месца для сваіх птушанят. Шпакі — мігруючыя птушкі: яны адлятаюць на зіму ў больш цёплыя краі, звычайна на поўдзень Еўропы ці нават у Афрыку. Аднак частка з іх застаецца ў нас і зімой, асабліва калі зіма мяккая.

Сустрэча з гэтай прыгожай птушкай дала мне разуменне, наколькі прыгажосць можа быць побач, у самым звычайным наваколлі, якое мы часта не заўважаем. Шпакі ўразілі мяне сваім хараством, разнастайнасцю гукаў і здольнасцю да жыцця побач з чалавекам.