1.”Пінская шляхта” была напісана ў: 1) 1839 г.; 2) 1842 г.; 3) 1843 г.; 4) 1854 г.; 5) 1866 г.

2.У жанравых адносінах “Пінская шляхта” – гэта:
1) памфлет; 2) пастараль; 3) фарс-вадэвіль; 4) трагікамедыя; 5) інтэрмедыя.



3.На старонках “Пінскай шляхты” няма дзейнай асобы:
1) Кручкова; 2) Караля Лятальскага; 3) Цюхай-Ліпскага; 4) Забалотнага; 5) Сакальніцкага.



4.Галоўным героем п’есы з’яўляецца:
1) Пратасавіцкі; 2) Цюхай-Ліпскі; 3) цэнтральны, галоўны вобраз адсутнічае; 4) Кручкоў; 5) Куторга



5.Гаваркімі, ацэначнымі ў п’есе з’яўляюцца прозвішчы:
1) Пратасавіцкі; 2) Кручкоў; 3) Пісулькін; 4) Цюхай-Ліпскі; 5) Куторга.



6.Словы “хрэн табе ў вочы”, “чортаў сын”, “сабака” не сходзяць з языка:
1) Кручкова; 2) Пратасавіцкага; 3) Куторгі; 4) Цюхай-Ліпскага; 5) Пісулькіна.



7.Кручкоў у творы: 1) нахабны вымагальнік, закаранелы хабарнік, грубы чалавек, тыповы прадстаўнік царскай бюракратыі; 2) двудушны, абмежаваны чалавек, хітры, “злавесны тып”, глядзіць на дзяржаўную службу як на сродак уласнага абагачэння; 3) прагны; не ведае, колькі дзён у месяцы, блытае гады праўлення рускіх імператараў і імператрыц; эгаіст; 4) клапатлівы, шчыры, спагадлівы, справядлівы, рашучы ў пакаранні зла і абароне законнасці; сумленны; 5) непісьменны, неадукаваны ў прававых адносінах; не паважае шляхту, абдзірае яе; цынік.

8.Прыехаўшы на разгляд справы, Кручкоў цікавіцца ў асноўным тым: 1) хто вінаваты; 2) на чыім баку праўда; 3) ці многа ёсць сведак; 4) як “навесці” больш страху на пінскую ваколічную шляхту; 5) ці ёсць дываны для пакарання вінаватых.

9.Атмасферу страху ў час суда (“разбірацельства”) Кручкоў стварае пры дапамозе:
1) жэстаў; 2) мімікі; 3) мовы; 4) знешняга выгляду; 5) сродкаў пакарання.



10.Асноўную рысу характару Кручкова аўтар падкрэслівае: 1) праз партрэтную характарыстыку; 2) яго прозвішчам; 3) яго сацыяльным паходжаннем; 4) праз маналогі, самахарактарыстыку; 5) праз узаемаадносіны з іншымі галоўнымі героямі.

"Пінская шляхта" была напісана ў:
Правільны адказ — 1842 г.. Гэтая п'еса была напісана Якубам Коласам у сярэдзіне 19 стагоддзя, у адзін з найбольш актыўных перыядаў яго творчасці.

У жанравых адносінах "Пінская шляхта" – гэта:
Правільны адказ — фарс-вадэвіль. Гэта п'еса, якая мае элементы камедыі, з сатырычным падыходам да адлюстравання дзейнасці шляхты і яе абсурдных паводзін.

На старонках "Пінскай шляхты" няма дзейнай асобы:
Правільны адказ — Караля Лятальскага. Ён не з'яўляецца часткай сюжэта п'есы.

Галоўным героем п’есы з’яўляецца:
Правільны адказ — Цюхай-Ліпскі. Ён — адзін з галоўных герояў, які прадстаўляе абсурдны і карикатурны вобраз бюракрата, якая ў п'есе выступае як агульны сатырычны аб'ект.

Гаваркімі, ацэначнымі ў п’есе з’яўляюцца прозвішчы:
Правільны адказ — Цюхай-Ліпскі. Яго прозвішча не выпадкова выбранае, яно мае з'едлівы, фармальны характар, што падкрэслівае яго абмежаваны і нізкі характар.

Словы “хрэн табе ў вочы”, “чортаў сын”, “сабака” не сходзяць з языка:
Правільны адказ — Кручкова. Кручкоў у п'есе праяўляе сябе як вельмі грубы і абразлівы чалавек, што падкрэсліваецца яго лексікай.

Кручкоў у творы:
Правільны адказ — нахабны вымагальнік, закаранелы хабарнік, грубы чалавек, тыповы прадстаўнік царскай бюракратыі. Ён - выдатны прыклад зла, абсурду ў адміністрацыйнай сістэме, дзе важныя не чалавечыя каштоўнасці, а асабістая карысць.

Прыехаўшы на разгляд справы, Кручкоў цікавіцца ў асноўным тым:
Правільны адказ — як “навесці” больш страху на пінскую ваколічную шляхту. Для Кручкова важным аспектам яго "праца" было не забеспячэнне справядлівасці, а стварэнне ўлады праз страх.

Атмасферу страху ў час суда (“разбірацельства”) Кручкоў стварае пры дапамозе:
Правільны адказ — мовы. Кручкоў выкарыстоўвае гучную, пагрозлівую мову, каб падкрэсліць сваю ўладу і змусіць людзей баіцца.

Асноўную рысу характару Кручкова аўтар падкрэслівае:
Правільны адказ — праз маналогі, самахарактарыстыку. Аўтар дае магчымасць Кручкову ўспамінаць свае дзеянні і разважаць аб сваёй ролі ў сістэме, тым самым выкрываючы ўсе яго адмоўныя рысы.