Паведамленне на тэму " Вуснае и письмовае мауленне"

Паведамленне на тэму "Вуснае і пісьмовае маўленне"

Вуснае і пісьмовае маўленне з'яўляюцца дзвюма асноўнымі формамі камунікацыі, якія чалавек выкарыстоўвае для перадачы інфармацыі, ідэй і пачуццяў. Нягледзячы на тое, што яны абедзве маюць адну мэту — зносіны, іх характарыстыкі і спосабы выкарыстання значна адрозніваюцца.

Вуснае маўленне

Вуснае маўленне — гэта форма камунікацыі, якая адбываецца ў працэсе гутаркі, маналогу ці дыялогу. Яно характарызуецца наступнымі асаблівасцямі:

1. Непасрэднасць:

   • Вуснае маўленне звычайна адбываецца ў рэжыме рэальнага часу.
   • Спецыяліст ці слухач могуць адразу задаць пытанне ці ўдакладніць нешта.

2. Невымушанасць і натуральнасць:

   • У гутарковым маўленні часта выкарыстоўваюцца эмацыйныя выразы, жэсты, інтанацыя.
   • Магчымы памылкі, паўзы і паўторы, што лічыцца натуральным.

3. Інтанацыя і тэмбр:

   • Галоўную ролю граюць голас, інтанацыя, акцэнты, якія перадаюць дадатковыя значэнні і эмоцыі.

4. Сітуацыйнасць:

   • Вуснае маўленне часта звязана з канкрэтнай сітуацыяй, у якой адбываюцца зносіны, і ўдзельнікі камунікацыі разумеюць кантэкст без неабходнасці падрабязных тлумачэнняў.

Пісьмовае маўленне

Пісьмовае маўленне — гэта форма перадачы інфармацыі з дапамогай запісаных сімвалаў, літар і слоў. Яно мае наступныя асаблівасці:

1. Структураванасць і фармальнасць:

   • Пісьмовая мова часта больш арганізаваная і лагічная.
   • Патрэбна больш дакладнае фармулёўка думак, бо няма магчымасці выкарыстоўваць інтанацыю ці жэсты.

2. Стабільнасць і захаванасць:

   • Тэксты могуць захоўвацца доўгі час і быць выкарыстаны ў будучыні.
   • Яны не залежаць ад сітуацыйнага кантэксту, таму пісьмовыя зносіны звычайна патрабуюць больш дакладнага апісання.

3. Падрыхтаванасць:

   • Пісьмовае маўленне часта патрабуе больш часу для стварэння.
   • Аўтар мае магчымасць праверыць, адрэдагаваць і ўдасканаліць тэкст.

4. Адсутнасць жывога зваротнага сувязі:

   • Субяседнік не можа адразу задаць пытанні ці ўдакладніць сэнс.
   • Гэта патрабуе большай адказнасці аўтара за дакладнасць выкладу.

Параўнанне і ўзаемадапаўняльнасць

Хоць вуснае і пісьмовае маўленне маюць розныя характарыстыкі, яны цесна звязаны і часта дапаўняюць адно адно. Напрыклад:

• Вуснае маўленне можа быць падрыхтавана на аснове пісьмовага тэксту (выступленне, даклад).
• Пісьмовая форма часта выкарыстоўваецца для фіксацыі вусных ідэй (нататкі, пратаколы).

Кожная форма маўлення мае свае моцныя і слабыя бакі, таму выбар паміж імі залежыць ад мэты камунікацыі і кантэксту.