Вобраз дзядзькі Антося, з паэмы Новая Зямля

Дзядзька Антось з паэмы Якуба Коласа "Новая зямля" — гэта адна з яркіх фігур, якая ўвасабляе многія традыцыі і асаблівасці беларускай вёскі ў перыяд вялікіх сацыяльных і эканамічных змен.

Дзядзька Антось — чалавек сярэдняга ўзросту, які, як і многія іншыя вясковыя жыхары, ужо не ведае поўнай надзеі на паляпшэнне свайго становішча, але ўсё ж такі намагаецца зрабіць усё магчымае для сваіх родных і села. Ён не з'яўляецца ні рэвалюцыйным героем, ні фігурам, якая празаічна паўстае перад чытачом як выключна добры ці дрэнны чалавек. Наадварот, ён — гэта праўдзівая, жывое ўвасабленне таго, як людзі ў час пераменаў могуць сумнявацца, знаходзіцца ў пошуках, а таксама сутыкацца з цяжкасцямі ўзаемадзеяння з новымі ўмовамі.

Антось, як і многія прадстаўнікі старэйшага пакалення, сумняваецца ў правільнасці новаўвядзенняў, якія прыходзяць з горада, асабліва ў сельскую мясцовасць. Ён паказвае нейкую захаваную "застаённасць" і ў той жа час здольнасць прыпадабняцца да звыклых для яго жыццёвых умовах. Многія крытыкі адзначаюць, што гэта не проста слабы або спалоханы чалавек, але той, хто захоўвае ў сваёй душы пэўную традыцыю, некаторыя старыя погляды, якія ўжо не зусім адпавядаюць новым рэаліям.

З гэтага вобраза мы бачым, як важна для чалавека знайсці свой шлях у свеце, які пастаянна змяняецца. Дзядзька Антось — гэта вобраз чалавека, які змагаецца за сваю маёмасць і правы, але яго шлях не заўсёды просты, а часта поўны сумневаў. Ён таксама выяўляе праблемы самаідэнтыфікацыі, калі старое жыццё і новыя магчымасці знаходзяцца ў канфлікце. Увогуле, ён — гэта вобраз "пераходнага" пакалення, якое знаходзіцца паміж традыцыямі і будучым.