Акындардын агаш,гул т.б осимдиктерге арналган олендеринен бирнеше узинди тауып,жазындар

Акындардын агаш, гүл жана башка өсүмдүктөр тууралуу жазган ырларында табигаттын сулуулугу, анын кооздугу жана адамдын сезимдери менен байланышы жакшы чагылдырылган. Мында ар кандай өсүмдүктөр аркылуу жаратылыштын адамдын ички дүйнөсүнө кандайча таасир этерин сүрөттөө үчүн акындар көптөгөн поэтикалык жана метафорикалык образдарды колдонушкан.

1. Агаштар жөнүндө ыр үзүндүсү: Акындар көп учурда агаштардын улуулугун, аларга байланыштуу руханий символдорду ыңгайлаштырып ырлашкан. Мисалы, агаштар көбүнчө өмүрдүн узактыгынын, күчүнүн жана бекемдигинин символу катары каралат:

“Кооздукту көрүп жаным канат алат,
Ағаштардын жалбырактары бийикке каар алат.
Жашыл жерди калып, көк асманга жетип,
Өмүрүмдү жарыкка, туулганга чуркарат.”

2. Гүлдөр жөнүндө ыр үзүндүсү: Гүлдөр, өзгөчө жоомарт жана көрктүү гүлдөр, көптөгөн акындардын шығармаларында махабаттын, сулуулуктун жана тынчтыктынын символдору катары өтүп жатышкан. Гүлдөрдүн сулуулугу көп учурда сүюп турган адамга же ички дүйнөгө карата кайрылуу катары мааниге ээ болот:

“Гүлдөр гүлдөп, жайнаса да бейиштүү,
Махабаттын тереңдигине туйтунушу.
Кандай болсо да жаным сени сүйөт,
Гүл сыяктуу сагындым, дагы көрүүгө.”

3. Жашыл талаалар жана дарыялар жөнүндө: Жашыл талаалар жана тоолорду сүрөттөө аркылуу акындар табигаттын байлыгын жана ал аркылуу адамдын жан дүйнөсүн тазаланып, эс алганын көрсөтүшөт. Мындай сүрөттөлүштөр көбүнчө ар бир жеке адамдын табигат менен байланышы тууралуу ой калтырат:

“Жашыл талаа, жаздын жайнап келиши,
Жан дүйнөмдү тазалап, жүрөгүмдү күйүшү.
Тоо үстүндө жамгыр, сары чөптөр жайнап,
Дүйнө менен чогуу мен да жүрөм, айланам.”

4. Эс алуу жана табигат менен үндөшүү: Табигаттын өсүмдүктөрү жана анын кооздугу аркылуу акындар өздөрүнүн ички дүйнөсүн, эс алууну жана өмүргө болгон таасирин көрсөтүшөт. Алар өсүмдүктөр аркылуу жашоонун өткөндүгү жана мезгилдин өтүшү жөнүндө ойлонушкан:

“Гүлдөр сагынткан үнүн чыгарышса,
Суу кыдырган агыштар менен келсе,
Бул жашоонун өтүшү тууралуу,
Өсүмдүктөр, агаштар — сезимдерге арналган.”

Бул үзүндүлөр акындардын табигатка болгон ыкмаларын жана өсүмдүктөргө кылган кадыр-баркын чагылдырып, ар бир өсүмдүктүн өзүнчө символикалык маанисин көрсөтүп турат. Табигатка деген ыраазычылык жана ал аркылуу адамдын ички дүйнөсүн түшүнүү көптөгөн поэтикалык чыгармачылыктарда өз ордун тапкан.