Патрэбны прыказки пра прыроду на беларускай мове

Вось некалькі беларускіх прыказак пра прыроду, якія раскрываюць мудрасць і стаўленне людзей да прыроднага свету:

1. "Дрэва пазнаюць па пладзе, а чалавека па працы."
   Прыказка падкрэслівае сувязь паміж вынікамі працы чалавека і яго сутнасцю, выкарыстоўваючы прыроду як параўнанне.

2. "Без лесу няма красы, без вады няма жыцця."
   Гэтая прыказка нагадвае пра важнасць захавання прыроды, бо яна з’яўляецца асновай жыцця.

3. "Калі дрэвы шумяць – дождж ідзе."
   Прыказка адлюстроўвае назіранне за паводзінамі прыроды і сувязь з метэаралагічнымі з’явамі.

4. "Дзе тонка, там і рвецца, а дзе блізка, там і гарыць."
   Праз вобраз прыродных з’яў гэтая прыказка апісвае чалавечыя слабасці і недахопы.

5. "Сонца свеціць усім, а дождж палеткі палівае."
   Гэты выраз нагадвае пра шчодрасць і роўнасць прыродных з’яў для ўсіх людзей.

6. "Вясною дзень год корміць."
   Прыказка адлюстроўвае значэнне вясновай працы для будучага ўраджаю і дабрабыту.

7. "На зіму сняжок – на лета дажджок."
   Тут акцэнт робіцца на цыклічнасці прыродных з’яў і ўзаемасувязі сезонаў.

8. "Рана зацвіло – рана завяне."
   Гэтая прыказка паказвае на тое, што заўчасная паспешлівасць не заўсёды прыводзіць да добрых вынікаў.

9. "Не сей вецер – не пажнеш буры."
   Прыказка падкрэслівае, што не варта прыносіць шкоду, бо за гэта давядзецца адказваць.

10. "Зямля корміць таго, хто яе шануе."
    Выраз абвяшчае важнасць працы і павагі да зямлі як крыніцы дабрабыту.

Калі патрэбна больш, напішы, і я з задавальненнем дадам яшчэ!