Сачыненне на тэму "Хто як спявае"

Сачыненне на тэму "Хто як спявае"

Кожная істота на свеце мае свой асаблівы голас, які адлюстроўвае яе характар, лад жыцця і навакольнае асяроддзе. Свет прыроды напоўнены рознымі гукамі, якія складаюцца ў своеасаблівы аркестр, і кожны ўдзельнік гэтага аркестра спявае сваю ролю.

Птушкі, напрыклад, з'яўляюцца сапраўднымі майстрамі спеваў. Раніцай, калі першыя прамяні сонца залучаюць зямлю, іх галасы разліваюцца ў цудоўным спеве. Салаўі чаруюць сваёй пяшчотай і разнастайнасцю гукаў, нібы кампазітары, якія ствараюць шэдэўры. У параўнанні з імі вароны крычаць рэзка і грубавата, але іх голас мае сваю функцыю — папярэдзіць пра небяспеку ці ўсталяваць сваю тэрыторыю.

Калі звярнуць увагу на жывёл, таксама можна пачуць розныя "спевы". Напрыклад, ваўкі выюць на месяц, іх галасы гучаць магутна і сумна, нібы песня аб свабодзе. Коты мякаюць па-рознаму: пяшчотна — калі патрабуюць увагі, і больш гучна, калі праяўляюць свой характар. Нават сабакі "спяваюць", выказваючы сваю радасць, страх ці пільнасць.

А што ўжо казаць пра прыродныя гукі! Вецер, які гуляе сярод дрэў, струменьчык, што пераліваецца праз камяні, або шум мора, які ахутвае бераг, — усё гэта таксама спеў, але створаны самой прыродай. Гэтыя гукі нагадваюць нам, што свет — гэта вялікі аркестр, у якім кожны элемент мае сваю мелодыю.

Чалавек таксама не застаецца ўбаку. Кожны з нас мае свой голас і здольнасць выказваць эмоцыі праз музыку і спевы. Народныя песні, створаныя нашымі продкамі, адлюстроўваюць гісторыю, пачуцці і надзеі. Часам нават у паўсядзённай мове можна ўлавіць ноткі спеву: у смеху, плачы, размовах.

Такім чынам, у свеце няма маўклівасці. Кожны, ад вялікіх жывёл да малых насякомых, ад гучных птушак да ціхага ветру, спявае па-свойму. Гэты вялікі канцэрт нагадвае нам пра гармонію жыцця і важнасць кожнага голаса, які ўкладваецца ў агульны гук.