Восеньския прыгоды кляновага листка.Трэба прыдумаць тэкст

Восеньскія прыгоды кляновага лістка

Адзін маленькі кляновы лісток з'явіўся на святло ранняй вясной. Увесь гэты час ён жыў на галінцы, з захапленнем назіраючы за тым, як нараджаецца і распускаецца новае жыццё вакол. Вясной і летам ён быў ярка-зялёны, поўны жыцця і энергіі. Але вось надышла восень, і наш лісток пачаў мяняцца.

З кожным днём ён набываў новыя адценні – ад жоўтага да чырвонага, ад чырвонага да залацістага. Лісце вакол яго таксама змянялася, і здавалася, што лес апрануўся ў восеньскую казку. Аднойчы пад раніцу лісток заўважыў, што яго галінка стала слабейшай, і зразумеў: хутка прыйдзе час развітацца з дрэвам.

Прайшло яшчэ некалькі дзён, і аднойчы, як толькі вецер падзьмуў мацней, кляновы лісток адарваўся і пакаціўся ўніз. Спачатку ён адчуваў невялікую трывогу, але хутка зразумеў, што гэта частка яго прыгоды. Ляцячы ўніз, лісток кружыў у паветры, робячы мудрагелістыя піруэты. Ён бачыў восеньскія дарожкі, па якіх ішлі людзі, дзеці з хваляваннем бегалі па апалым лісці, штурхаючы яго нагамі і ўяўляючы сабе, што лісце – гэта рознакаляровы дыван.

Лісток прызямліўся на зямлю побач з іншымі лісцем. Цяпер ён быў часткай вялікай восеньскай карціны, якую з асалодай назіралі навакольныя. І хоць яго жыццё на дрэве скончылася, лісток зразумеў, што пачалася новая старонка яго гісторыі. Цяпер ён стане часткай зямлі, з якой узнікнуць новыя кляновыя дрэвы, і так працягнецца вялікае кола жыцця.

Кляновы лісток зразумеў, што кожная прыгода мае свой канец, але і гэты канец можа быць пачаткам новага. Так ён застаўся на зямлі, з усмешкай гатовы чакаць зімы, якая ахутае яго снегам, каб вясной пачалося новае жыццё.