Сатырычныя вобразы Гарлахвацкага и Зёлкина у камедыи Кандрата крапивы " хто смяецца апошним"

Сатырычныя вобразы Гарлахвацкага і Зёлкіна ў камедыі Кандрата Крапівы "Хто смяецца апошнім" – гэта важныя элементы, якія дазваляюць аўтару раскрыць праблемы таго часу і паказаць, як недахоп чалавечых і маральных каштоўнасцей можа прывесці да грамадскіх і асабістых катастроф.

Гарлахвацкі — адзін з галоўных сатырычных персанажаў у камедыі, які ўвасабляе ў сабе ўсё тое, што Крапіва крытыкаваў у бюракратычным, карумпаваным грамадстве. Гэта чалавек, які звычайна імкнецца зрабіць кар'еру за кошт іншых, выкарыстоўваючы ўмелую лаянку, маніпуляцыі і фальш, але пры гэтым наўрад ці мае што-небудзь сапраўднае ўнутры. Гарлахвацкі — гэта вобразы людскога "прыстасаванца", які гатовы падладжвацца пад любыя ўмовы, каб толькі застацца на вяршыні ўлады і не страціць сваю выгаду. Ён устаўляе саму ідэю абразы знешняй, сацыяльнай стабільнасці, якая на самой справе ёсць адлюстраваннем крызісу маральнасці і гуманізму ў грамадстве. У яго характары можна пабачыць сатырычную высмейванне бюракратаў, якія з'яўляюцца часткай сістэмы, што шкодзіць сапраўдным каштоўнасцям.

Зёлкін — гэта другі важны сатырычны персанаж, які выступае як контрапункт Гарлахвацкаму. Ён больш «грамадскі», менш маніпулятыўны, але пры гэтым яго таксама можна назваць прадстаўніком негатыўнага боку грамадства. Ён пераймае ўласную пазіцыю па прынцыпе "падладжвацца да сітуацыі", але гэта адбываецца не так, як у Гарлахвацкага, а хутчэй у форме паказной дабрыні і спачування, якія, на сам рэч, з'яўляюцца толькі сродкам дасягнення асабістых мэт.

Крапіва ў сваім творы праз гэтыя вобразы паказвае падманлівую і дэградаваную прыроду ўлады і кар'еры. Ён выяўляе, як лёгка можна стаць часткай сістэмы, калі не ўмееш крытычна мысліць і не выконваеш маральных прынцыпаў. Камедыя «Хто смяецца апошнім» не толькі паказвае свет, у якім карыслівыя людзі засядаюць на ўладных пастах, але таксама вобразна перадае ідэю, што гэтая сістэма можа, у канчатковым выніку, "падсунуць" саміх сябе, калі яны не асцярожныя.

Такім чынам, Гарлахвацкі і Зёлкін у камедыі Крапівы — гэта вобразы, якія не проста сатырычна высмейваюць карумпаваныя ўлады і бюракратаў, але і паказваюць, як людзі могуць трапляць у пастку свайго ж падманлівага іміджа. У той жа час гэтыя вобразы змяшчаюць заклік да грамадства, каб пераасэнсаваць свае каштоўнасці і, магчыма, не станавіцца часткай гэтай дэградацыйнай сістэмы.