Мəңгіліктің символы деп аталатын ағаш

Мәңгіліктің символы деп аталатын ағаш — бұл философиялық және мәдени тұрғыдан терең мағынаға ие ұғым. Бұл символ көбінесе өмір мен өлімнің шексіз циклі, табиғаттың мәңгілік жаңаруы мен байланысы туралы түсініктермен байланыстырылады. Әлемнің көптеген халықтарында ағаштар мәңгіліктің белгісі ретінде қарастырылады, өйткені олар ұзақ өмір сүру қабілетіне, өсу мен дамудың тұрақты процесіне ие.

Ең белгілі мәңгіліктің символы ретінде саналатын ағаш — ол "Әлем ағашы" немесе "Жоғары ағаш". Әлем ағашы, мысалы, көптеген ежелгі мәдениеттерде, соның ішінде скандинавиялық мифологияда "Иггдрасиль" деп аталатын ағаш түрінде бейнеленген. Бұл ағаш әлемнің үш бөлігі арасындағы байланысты көрсетеді: жер, аспан және тозақ, және ол өмірдің мәңгілік ағынын білдіреді.

Осыған ұқсас символика түрлерін қытайлық және үнді мифологияларында да кездестіруге болады. Мысалы, Үндістанда "Асваттха" ағашы (немесе фикус) мәңгілік өмір мен жандану символы ретінде саналады.

Қазақ мәдениетінде де ағаш мәңгілік пен ұрпақтар арасындағы байланысты, табиғат пен адамның тұтастығын білдіретін символ болып табылады. Қазына мен табиғаттың арасында байланыс орнатылған мәдениетте ағаштар адамдардың өмірінде үлкен рөл атқарған. Әсіресе, қазақтың көшпенділерінің дүниетанымында ағаштың рөлі ерекше болған. Ағаштың өсіп-өнуі, көбеюі өмірдің тұрақтылығы мен ғаламдық тепе-теңдікті білдіреді.

Мәңгіліктің символы ретінде ағашты таңдау оның уақыттың өтуі мен табиғи күштердің тұрақтылығын бейнелейтін қасиетіне негізделеді. Ағаштың ұрпақтан ұрпаққа ауысып отыратын тұқымдары мен ұзақ уақыт бойы өсіп-жетілуі оны уақыт пен кеңістік шегінен тыс мәңгілік ұғымымен байланыстырады.