Помогите вспомнить якие зычные гуки называюцца няпарными цвердыми.як яны перадаюцца на письме

Непарныя цвёрдыя зычныя гукі — гэта такія, якія ў беларускай мове не маюць пары, гэта значыць, не існуе іх мяккіх або іншай формы зычных гукаў, якія б адпавядалі кожнаму з іх. Яны называюцца цвёрдымі, бо ў параўнанні з мяккімі гукамі, яны вымаўляюцца з большым націскам на заднюю частку рота, без уплыву мяккасці, якая можа быць у іншых гукаў.

У беларускай мове да няпарных цвёрдых зычных гукаў адносяцца наступныя:

1. Б — [б]
2. В — [в]
3. Г — [г]
4. Д — [д]
5. Ж — [ж]
6. З — [з]
7. К — [к]
8. Л — [л]
9. М — [м]
10. Н — [н]
11. П — [п]
12. Р — [р]
13. С — [с]
14. Т — [т]
15. Ф — [ф]
16. Х — [х]
17. Ц — [ц]
18. Ч — [ч]

Каб перадаць гэтыя гукі на пісьме, яны заўсёды пішуцца ў сваёй стандартнай форме, без асаблівых перамен. Напрыклад:

• У слове "бульба" — [б], [л], [б] — усе гукі цвёрдыя і няпарныя.
• У слове "падман" — [п], [д], [м], [н] — таксама толькі цвёрдыя няпарныя зычныя.

У адрозненне ад мяккіх гукаў (як, напрыклад, д', л'), дзе ў беларускай мове часта выкарыстоўваюцца апострафы ці іншыя знакі, якія паказваюць на мяккасць, для няпарных цвёрдых гукаў ніякіх спецыфічных знакаў для перадачы ў пісьме не патрабуецца.

Зычныя гукі, якія мы ўспрымаем як цвёрдыя, асабліва ў беларускай мове, вельмі выразна адрозніваюцца ад мяккіх, і гэта звычайна можа быць заўважна як у гаворцы, так і на пісьме.